yakında elveda brüksel...

Bu sekilde bir sey var, illa dokunmam gerekiyor. Ortaokul yazlarinda deniz kabugu bulmak icin daldigim zamanlari hatirlatiyor. Bu sabah ruyamda ucuyordum. Ucgen kanatti sanirim. Ama yerden havalanip dogrudan ucmaya basliyordum. Insan ruyasinda boyle bir sey gorunce uyaninca da ucmak istiyor, gun icinde unutuyor, gece olunca yine. Artik ruyayi unutana kadar. Heyecanli bir seyler yapmayali uzun zaman oldu. Eskiden motorum vardi, altimdan kayip gidecekmis gibi hizlanirdi. Haci, bi ucsak bu aralar fena olmaz ya!