nargileli bir hayata donus

nargile uzun zamandir olmadigi kadar guzel. zaten hayat ne kadar boktansa nargile de o kadar guzel geliyor. tutun yanmiyor, komur bitmiyor, duman hicbir delikten sizmadan dogrudan gelip oturuyor adamin cigerlerine. boyle zamanlarda sarkilar fena vuruyor. yanimda yatan kedim bile kafasini kaldirip bana miv diyor. insanin kalkip gidesi geliyor. en sevdigi yerleri dusunuyor, gece acik denizde suyun dibine cokerkenki yildizlari. nerde o guzellik diye soruyor insan. hayatin siradanligini kirip gidebilsem. ama nargile de bitecek eninde sonunda ve yatacagiz. ben de hatirlarim belki bir gun bu sarkiyi...